Η εικόνα της Παναγίας, όπως λέει η παράδοση, βγήκε μέσα από τη θάλασσα ύστερα από μεγάλο σεισμό και ανέβηκε στην πιο ψηλή κορφή του νησιού. Εκεί τη βρήκαν οι κάτοικοι και την έκαναν μοναστήρι και την ονόμασαν «Παναγία Κορυφινή».
Επιχείρησαν πρώτα να την τοποθετήσουν στην κεντρική πλατεία του χωριού, αλλά πάντα την έβρισκαν πάνω στο βουνό αυτό, γι αυτό της έκτισαν εκεί το μοναστήρι και της έδωσαν το παραπάνω όνομα. Στον πρώτο διωγμό το 1918, οι κάτοικοι πήραν μαζί τους την εικόνα στα βάθη της Μικράς Ασίας και την τοποθέτησαν μέσα σε μια εκκλησία, αλλά κάθε μέρα την εύρισκαν σε μια κορφή του βουνού από τα γύρω. Όταν επέστρεψαν πάλι στο νησί τοποθέτησαν την εικόνα στο μοναστήρι της. Το καντήλι της ποτέ δεν έσβηνε και ήταν ο μοναδικός φάρος σ’ ολόκληρη την περιοχή για τους ναυτικούς. Όχι μόνο οι Χριστιανοί, αλλά και οι Τούρκοι πίστευαν στη θαυματουργή χάρη της, γιατί πολλοί σώθηκαν από ναυάγια. Τα τάματα και οι δωρεές καθημερινά ήταν σωρός στο μοναστήρι, που πήγαιναν και προσκυνούσαν Χριστιανοί και αλλόθρησκοι.
Η πρώτη μικρή εκκλησιά της Παναγίας κτίστηκε με χρήματα των Καλολιμνιωτών στο λόφο που πήρε και το όνομά της, τον λόφο της Παναγίας Κορυφινής, που έγινε από τότε ένας καθαγιασμένος και αγαπημένος τόπος και σημείο αναφοράς για όλους τους Μουδανιώτες.
Congratulation!