Η περιοχή της σημερινής Σιντικής κατοικήθηκε από τους Σιντούς ή Σίντιους, οι οποίοι ξεκίνησαν γύρω στον 19ο αιώνα π.Χ. από την Σιντιίδα, τη σημερινή Λήμνο. Το ελληνικό αυτό φύλο, αφού έφτασε στα παράλια της Θράκης, στο Στρυμονικό Κόλπο, ακολούθησε το ρου του Στρυμόνα, που τα χρόνια εκείνα αποτελούσε το φυσικό δρόμο για τις Βαλκανικές χώρες.
Στη Σιντική ανήκουν 30 κωμοπόλεις και χωριά. Το Σιδηρόκαστρο είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Κρουσοβίτη. Με πληθυσμό 11.000 κατοίκους, απέχει 24 χιλιόμετρα από τις Σέρρες και άλλα τόσα από τον Προμαχώνα και τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και αποτελεί οδικό, σιδηροδρομικό και ενεργειακό κόμβο που συνδέει την Ελλάδα με τα Βαλκάνια. Είναι μια συνεχώς αναπτυσσόμενη περιοχή, τόσο εμπορικά όσο και πολεοδομικά. Σύγχρονες πολυώροφες οικοδομές υψώνονται σε κεντρικά σημεία της πόλης και τη μεταμορφώνουν σε σύγχρονη αναπτυσσόμενη ευρωπαϊκή πόλη. Ωστόσο, οι παραδοσιακή αρχιτεκτονική των παλαιών κτισμάτων που δεσπόζουν υπερήφανα σε κάθε γωνιά της, μας ταξιδεύουν σε παλαιότερες εποχές και διατηρούν τον ελληνικό αέρα στην περιοχή.
Το Σιδηρόκαστρο οφείλει την ονομασία του στο βραχώδες φρούριο του, το Ισσάρι, ύψους 155 μ, που δεσπόζει βορειοδυτικά της πόλης, κτίσμα του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το Σιδηρόκαστρο έγινε κέντρο του Ελληνισμού και αντιστάθηκε ηρωικά στους Μακεδονικούς Αγώνες. Επάνω στο Ισσάρι σώζονται ακόμη ερείπια από τα κάστρα της πόλης. Πολύ κοντά και μέσα σε κάστρο σώζεται, επίσης, και ένα πελώριο πλίνθινο κιούπι, κάτι σαν στέρνα, όπου μάζευαν νερό για ώρα ανάγκης.
Οι Σιδηροκαστρίτες είναι μείγμα από ντόπιους και πρόσφυγες από διάφορα μέρη, όπως οι Μικρασιάτες, οι Μελενίκιοι που ήρθαν το 1913 από το Μελένικο, οι Θρακιώτες που ήρθαν από την Ανατολική Θράκη το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι Πόντιοι από τον Πόντο και άλλοι. Το Σιδηρόκαστρο απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό στις 27 Ιουνίου 1912 και μετά από 8 μήνες Βουλγαρικής κατοχής απελευθερώθηκε οριστικά στις 27 Ιουνίου 1913. Κάθε χρόνο στις 27 Ιουνίου γιορτάζει την επέτειό του αυτή, με κάθε μεγαλοπρέπεια.
Ο πιο συνηθισμένος τόπος συνάντησης και περιπάτου για τους ντόπιους και τους επισκέπτες, τις περιόδους καλοκαιρίας, είναι η Κοιλάδα του Κρουσοβίτη, του ποταμού που διαρρέει την πόλη του Σιδηροκάστρου.
Ο Κρουσοβίτης, παραπόταμος του Στρυμόνα, χωρίζει την κοιλάδα σε δύο μέρη που ενώνονται με γραφικές γέφυρες. Οι δύο μεγαλύτερες είναι του Σταυρού και του Καλκάνη.
Αφήνοντας τη γέφυρα στον κεντρικό δρόμο, η ευρύτερη περιοχή δίπλα στο ποτάμι έχει διαμορφωθεί κατάλληλα σε τόπο αναψυχής και περιπάτου. Όμως η περιοχή εκείνη που επιφυλάσσει στους επισκέπτες τοπία εξαιρετικού φυσικού κάλλους είναι ο «Μαύρος Βράχος» και τα «Ζεστά Νερά», βόρεια – βορειοανατολικά της πόλης. Φυσικοί καταρράκτες, νερόμυλοι (των οποίων σώζονται μόνο τα ερείπια), δύο μικρά φράγματα που κατασκεύασε το Δασαρχείο και σχηματίζουν μικρές λίμνες, πλαισιώνονται από πλούσια και πυκνή βλάστηση, χάρμα οφθαλμών για τον επισκέπτη.
Μέχρι σήμερα διατηρείται το παλιό κάστρο στο Σιδηρόκαστρο. Σε αυτή την πευκόφυτη περιοχή βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, σκαλισμένη σε βράχο. Στο ιερό της φυλάσσεται η Αγία Ζώνη. Στη βορινή μεριά της πόλης, βρίσκεται το ύψωμα «Σωτήρα» ή «Τοπ – Μπαϊρ » και πάνω δεσπόζει το εξωκλήσι. Η ονομασία «Τοπ Μπαϊρ» (λόφος του κανονιού) οφείλεται στο γεγονός ότι επί τουρκοκρατίας οι Τούρκοι έστησαν στην κορυφή του ένα κανόνι. Από αυτό δινόταν το σύνθημα για μπαϊράμι και ραμαζάνι. Στο Σιδηρόκαστρο θα δείτε επίσης την Ιερά Μονή Κηρύκου και Ιουλίτης, που χτίστηκε το 1967 από τον Μητροπολίτη Ιωάννη στη νοτιοδυτική πλευρά του βράχου.
Στη διαδρομή σας για το βορειοδυτικό μέρος του νομού μπορείτε να επισκεφθείτε αρχικά το Νέο Πετρίτσι που βρίσκεται 32 χλμ από τις Σέρρες. Στη συνέχεια η ομορφιά του τοπίου θα σας οδηγήσει στη Λίμνη Κερκίνη. Έναν από τους ελάχιστους υγροβιότοπους στην Ελλάδα, Κάντε το γύρο της λίμνης ή πλοηγηθείτε στα νερά της. Απολαύστε τον καφέ σας ή το μεσημεριανό σας με θέα τη λίμνη στο Λιθότοπο, Την επόμενη μέρα ξεκινήστε για το υπέροχο τοπίο του όρους Μπέλλες βόρεια της λίμνης.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Βυρώνειας, κτίσμα του 1896, υπήρξε έδρα του Ελληνικού Στρατηγείου κατά την τελευταία φάση του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου (1913). Η χάλκινη επιγραφή στο αιωνόβιο πλατάνι, θυμίζει πως εδώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος συνέταξαν του όρους ειρήνης απέναντι στην ηττημένη Βουλγαρία.
Το Ακριτοχώρι είναι χτισμένο στους καταπράσινους πρόποδες του όρους Μπέλλες και βρίσκεται σε υψόμετρο 130 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Από το χωριό διέρχεται το Διεθνές Μονοπάτι Ε4 – 6 που καταλήγει στη γέφυρα του ποταμού Στρυμόνα για να συνεχίσει ανατολικά. Το Ακριτοχώρι είναι πανελλήνια γνωστό για το Ιερό Ησυχαστήριο του Τιμίου Προδρόμου, πιστό αντίγραφο αγιορείτικης αρχιτεκτονικής. Βόρεια από το Ησυχαστήριο υπάρχει τεχνητή λίμνη με πηγαίο νερό στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να ψαρέψει.
Το Μανδράκι βρίσκεται χτισμένο στη βόρεια πλευρά της λίμνης Κερκίνης και στους πρόποδες της οροσειράς Μπέλλες σε υψόμετρο 50 μέτρα. Με βάση αρχαιολογικές ενδείξεις, πλησίον του χωριού (ερείπια αρχαίου τείχους στην ανατολική είσοδο) βρισκόταν στους ιστορικούς χρόνους η αρχαία πόλη Σίντια. Το χωριό αποτελεί κύριο σημείο πρόσβασης στη λίμνη Κερκίνη, με το λιμανάκι που διαθέτει για περιήγηση στο βιότοπο με παραδοσιακές πλαβές.
Το Νέο Πετρίτσι βρίσκεται χτισμένο στους νοτιοανατολικούς πρόποδες της οροσειράς Μπέλλες σε υψόμετρο 100 μέτρα και λίγο πριν την έξοδο του ποταμού Στρυμόνα από τα στενά του Ρούπελ. Κύριο γνώρισμα της περιοχής αποτελεί η καταπράσινη κοιλάδα της Λόντζας με τα αιωνόβια πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά της Σουλτανίτσας. Βόρεια του χωριού βρίσκεται το ιστορικό ηρωικό οχυρό Ιστιμπέη, τμήμα της οχυρωματικής «Γραμμής Μεταξά».
Το Μεγαλοχώρι είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα σε υψόμετρο 35 μέτρα. Το χωριό αποτελεί σημείο πρόσβασης στο βιότοπο της λίμνης Κερκίνης και στο λιμναίο δάσος με τις φωλιές των πουλιών. Στην τοποθεσία «τρίγωνο» ο επισκέπτης αντικρίζει το παραλίμνιο δάσος, τους πληθυσμούς των διαφόρων πουλιών και τα ερείπια από το χωριό που στήθηκε για τις ανάγκες του κινηματογραφικού έργου του Θ. Αγγελόπουλου «Το λιβάδι που δακρύζει». Επίσης από την τοποθεσία αυτήν ο επισκέπτης παρατηρεί το μεγαλύτερο αριθμό βουβαλιών στην Ελλάδα.
Το Γόνιμο βρίσκεται νότια του ποταμού Στρυμόνα και σε χαμηλότερη θέση υψομετρικά από την κοίτη του. Για αυτό το λόγο έχει διευθετηθεί κατάλληλα η κοίτη του τη δεκαετία του 1970, με στόχο να αποφεύγονται καταστροφές από πλημμύρες. Στο Δασάκι λειτουργεί οργανωμένος χώρος αναψυχής, με γήπεδο ποδοσφαίρου και μπάσκετ.
Congratulation!